ΝΕΑ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Η παγκοσμιοποίηση φέρνει ευκαιρίες και κινδύνους. Το θέμα είναι να αρπάξουμε τις ευκαιρίες και να αποφύγουμε τους κινδύνους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Ότι κερδίζει μια χώρα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το χάνει κάποια άλλη. Ασφαλώς θα χάσουμε σε κάποιους τομείς. Η πρόκληση είναι πόσο λιγότερα θα χάσουμε και πόσα περισσότερα μπορούμε να κερδίσουμε σε αυτούς ή σε κάποιους άλλους τομείς. Και αυτά τα κέρδη ή οι ζημίες εξαρτώνται άμεσα από την ανταγωνιστικότητα της χώρας και των ελληνικών επιχειρήσεων.
2. Η οικονομική ανταγωνιστικότητα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως μεταρρύθμιση του κράτους, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς, μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας και της αγοράς προϊόντων, αλλαγή των φορολογικών συστημάτων αντιμετώπιση περιφερειακών ανισοτήτων καινοτομίες στην παιδεία, επιχειρηματικότητα, εύρος επενδύσεων, χρησιμοποίηση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.
3. Η ΕΑΣΕ πιστεύει ότι η ανάλυση (αίτια χαμηλής ανταγωνιστικότητας της χώρας μας, αναγκαίες πολιτικές και στρατηγικές, γενικοί στόχοι/κατευθύνσεις, μέθοδοι, προτεραιότητες) είναι στη σωστή κατεύθυνση σε όλα τους τα σημεία και μπορούν να αποτελέσουν, με μικρές συμπληρώσεις, ένα πολύ καλό πλαίσιο για τους σχεδιασμούς των απαιτούμενων δράσεων.
4. Επί πλέον, είμαστε από εκείνους που πιστεύουν ότι σε κρίσιμες καταστάσεις - και δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση λόγω της απώλειας χρόνου και της μη αξιοποίησης των κοινοτικών κονδυλίων - είναι καλύτερα να ακολουθηθεί άμεσα μια βασικά καλή πολιτική με σωστές στρατηγικές και επιλογές, παρά να χαθεί κι’ άλλος χρόνος στην προσπάθεια να επιτευχθεί το τέλειο.
5. Όλοι συμφωνούν ότι απαιτείται εξωστρέφεια της οικονομίας, έμφαση στην ποιότητα, υποστήριξη της καινοτομίας, περισσότερη και καλύτερη χρήση των νέων τεχνολογιών. Το ζητούμενο είναι το πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά.
6. Οι στόχοι που αναφέρονται στη σχετική έκθεση του ΚΕΠΕ είναι περισσότερο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα παρά μετρήσιμοι στόχοι (η Λισσαβόνα έχει στόχο να γίνει η Ευρώπη η πιο ανταγωνιστική οικονομία μέχρι το 2010 και αυτό είναι μετρήσιμος στόχος).
7. Στόχοι (ποιοτικοί και μετρήσιμοι) πρέπει να τίθενται για κάθε πρόταση, για κάθε επί μέρους έργο.
8. Η δυσκολία βρίσκεται όχι μόνο στην επιλογή στρατηγικών και επιλογών, αλλά και στα «Προγράμματα Δράσης» που πρέπει να αναπτυχθούν για καθεμιά από τις προτάσεις και, βέβαια, στην έγκαιρη και επιτυχή υλοποίηση αυτών των Προγραμμάτων.
9. Κάθε Πρόγράμμα Δράσης πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους (τελικό και ενδιάμεσους), συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα (τι και πότε), τι ακριβώς ενέργειες πρέπει να γίνουν, ποιος θα τις κάνει και ποιος θα ελέγχει την τήρηση του χρονοδιαγράμματος και το τελικό «προϊόν».
10. Οι στόχοι και τα προγράμματα μπορούν να αναφέρονται σε χρονικό ορίζοντα έτους, πενταετίας, δεκαετίας, εικοσαετίας.
11. Χρειάζεται καλή και συστηματική προπαρασκευή και να τεθούν σαφείς προτεραιότητες στο πλαίσιο ενός ρεαλιστικού χρονοδιαγράμματος. Με άλλα λόγια, οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται αποτελεσματικό μάνατζμεντ, κι όχι να αποτελούν απλώς μια λίστα στόχων και μέσων.
12. Υπάρχουν διαρθρωτικές αλλαγές που μπορούν να γίνουν άμεσα και να έχουν άμεσα αποτελέσματα. Υπάρχουν και «μεταρρυθμίσεις» που απαιτούν πολύ χρόνο, ενώ τα αποτελέσματα θα φανούν μετά από πολλά, ίσως και είκοσι, χρόνια. Για την επιτυχία μεγάλων μακροχρόνιων αλλαγών χρειάζεται η σύγκλιση των βασικών μακροπρόθεσμων προγραμμάτων των πολιτικών κομμάτων.
13. Ένας σημαντικός παράγοντας για την επιτυχή εφαρμογή σημαντικών αλλαγών είναι η κατανόηση και η αποδοχή της προσπάθειας από το κοινωνικό σύνολο. Αυτό προσκρούει σε ένα άλλο παράγοντα, ο οποίος δεν αναφέρεται στα αίτια χαμηλής ανταγωνιστικότητας της χώρας, το πολιτισμικό επίπεδο του ελληνικού λαού. Στη χώρα μας υπάρχει ακόμα το «οικογενειακό» πολιτισμικό σύστημα, η πεποίθηση ότι μπορώ να «προκόψω» μόνο με το ρουσφέτι, το μέσο, την προστασία των «δικών» μου, τη δωροδοκία. Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία, όχι μόνο δεν καταπολεμείται, αλλά τουναντίον ενισχύεται από τους ταγούς της Πολιτείας. Η αλλαγή μιας τέτοιας νοοτροπίας απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και πολύ χρόνο (γενιές). Πρέπει, όμως, κάποτε να αντιμετωπιστεί το θέμα χωριστά και μεθοδικά.
14. Η εφαρμογή μεταρρυθμιστικών πολιτικών σε τόσο μεγάλο βάθος και έκταση, και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη διατήρηση του απαραίτητου θετικού οικονομικού και κοινωνικού κλίματος για την οικονομία. Για να επιτύχουν οι μεταρρυθμίσεις – να εφαρμοσθούν δηλαδή με επιτυχία – δεν είναι μόνο αναγκαίο να είναι οι ορθές από απόψεως περιεχομένου, αλλά και να μεθοδεύονται κατάλληλα. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι τα μέτρα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων πρέπει να καθυστερήσουν ή να «αποζημιωθούν» οι χαμένοι με τρόπο που τελικά θα βλάψει το κοινωνικό σύνολο και την οικονομική αποδοτικότητα. Η επιλογή της κυβέρνησης για «ήπια προσαρμογή» είναι σώφρων πολιτική, και πρέπει να επιδιωχθεί σε όλα τα θέματα.
15. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο ξεκαθάρισμα των ρόλων κάθε «παίκτη», κάθε κοινωνικού εταίρου. Το παράδειγμα πρέπει να το δείξει η κυβέρνηση ενεργώντας κατά τρόπο που πείθει ότι το κράτος φροντίζει για το γενικό καλό, για το κοινωνικό σύνολο και όχι για συμφέροντα ομάδων, ότι το κράτος επιτελεί σωστά το επιτελικό, κατευθυντήριο και επικουρικό έργο του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν είναι ξεκάθαρο «ποιο είναι το πρόβλημα», «ποια είναι τα μεγέθη», «ποιες είναι οι επιπτώσεις αν δεν διορθωθεί» και «ποιες είναι οι δυνατές λύσεις» και «τι σημαίνει η λύση για το κάθε εμπλεκόμενο μέρος (τι θα χάσει και τι θα κερδίσει)». Τα μεγέθη, οικονομικά ή άλλα, πρέπει να προκύπτουν από αξιόπιστες μελέτες.
16. Υπάρχει μεγάλο και δύσκολο πρόβλημα όσον αφορά τις ΔΕΚΟ και τη δημόσια διοίκηση. Πέρα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει τάχιστα στην «ελάφρυνση» της οικονομίας από νόμους και διατάξεις που προσθέτουν κρατισμό, γραφειοκρατία, προσόδους και διαφθορά στο σύστημα και την οικονομία, πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο δηλώνοντας τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία κάποιες ΔΕΚΟ πρέπει να παραμείνουν στα χέρια του δημοσίου, με σύγχρονες, όμως, δομές διοίκησης και διαχειριστική αυτονομία πέρα από τον εκλογικό πολιτικό κύκλο, και ποιες πρέπει να μεταβιβαστούν στον ιδιωτικό τομέα, γιατί πλέον τα αγαθά που παράγουν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως δημόσια αγαθά (δεν έχουν το στοιχείο της αδιαιρετότητας, δηλαδή μπορεί ο καταναλωτής να επιλέξει και να επωμισθεί ατομικά κόστος και όφελος, από ιδιωτικές εταιρίες). Είναι αυτονόητο ότι εφόσον οι εταιρίες μεταβιβάζονται μέσω χρηματιστηρίου ή πωλούνται σε ιδιώτες, στελέχη και εργαζόμενοι πρέπει να εργάζονται με όρους αγοράς.
17. Σε περιπτώσεις που κάτι τέτοιο είναι δύσκολο στη μεταβατική περίοδο, λόγω μεγέθους της εταιρίας ή του όγκου απασχόλησης, τότε πρέπει το όποιο κόστος της μεταβατικής περιόδου πρέπει να το επωμιστεί, κατά πρώτο λόγο, η ίδια η εταιρία, δηλαδή οι μέτοχοι, τα στελέχη, και οι εργαζόμενοι, όχι το κοινωνικό σύνολο. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να υιοθετηθεί, κατά περίπτωση, η διεθνής πρακτική, σύμφωνα με την οποία οι αναγκαίες συνταξιοδοτήσεις κτλ θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από μια προοδευτική μείωση απολαβών (κυρίως, δηλαδή, στους υψηλούς μισθούς και σε μελλοντικές συντάξεις) ώστε να μην επιβαρυνθεί το κοινωνικό σύνολο. Η ελληνική και διεθνής πρακτική δείχνει ότι η μέθοδος της μείωσης προσωπικού μέσα από εθελουσία έξοδο είναι σκόπιμη, αν και δαπανηρή, όταν εξασφαλιστεί με κίνητρα και αντικίνητρα η παραμονή των αποδοτικών υπαλλήλων και η απομάκρυνση των λιγότερο παραγωγικών.
18. Η διαφαινόμενη κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ, ιδιαίτερα σε αυτές που λειτουργούν σε ανταγωνιστικές αγορές, είναι ευπρόσδεκτη και ήδη αρκετά καθυστερημένη. Ο ευρύτερος δημόσιος τομέας πρέπει να εναρμονισθεί με τα ισχύοντα στον ιδιωτικό τομέα.
19. Απαιτείται πιο σύγχρονο, πιο λιτό, πιο ικανό και πιο αποτελεσματικό κράτος με έμφαση στην κατάργηση της πολυνομίας, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής.
20. Ακόμα, δεν μπορούμε να μιλάμε για σημαντική ανάπτυξη με το βρόχο του δημόσιου χρέους. Η αποπληρωμή του χρέους πρέπει να γίνει με μείωση των δαπανών (ιδιαίτερα της σπατάλης) και όχι των επενδύσεων.
21. Δύο ακόμα τομείς που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση είναι το δημογραφικό πρόβλημα και η εισαγόμενη μετανάστευση. Η μετανάστευση έχει ήδη βοηθήσει στην ανάπτυξη, αλλά άναρχα και απρογραμμάτιστα. Η μετανάστευση, με σωστό προγραμματισμό και ελέγχους μπορεί να είναι σημαντικό εργαλείο, σημαντικός μοχλός για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Δυστυχώς, αφήσαμε το εργαλείο αυτό να γίνει κοινωνικό πρόβλημα με επιπτώσεις στην ανεργία, στο ασφαλιστικό, στην οικονομία.

ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ – ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ - ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

1. Στα αίτια της χαμηλής ανταγωνιστικότητας πρέπει να αναφερθούν η «συναρμοδιότητα» και η «συνυπευθυνότητα» Υπουργείων, Κρατικών Υπηρεσιών, Φορέων, Οργανισμών και Επιτροπών. Για κάθε τομέα, για κάθε έργο, για κάθε θέμα ένας πρέπει να είναι ο «Ιδιοκτήτης» και αυτός πρέπει να αισθάνεται (και να είναι) υπεύθυνος για ότι συμβαίνει σχετικά με αυτό. Και βέβαια σ’ αυτόν τον ιδιοκτήτη πρέπει να δοθούν τα μέσα –εξουσιοδότηση, οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι- που θα εξασφαλίζουν την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων. Ακόμα, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι ανταμοιβής ανάλογα με τα αποτελέσματα.
2. Η κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων που επειγόντως έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία πρέπει να αποσκοπεί στη μείωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας τους κράτους με τη μορφή ιδιωτικοποιήσεων και μετοχοποιήσεων, στην εισαγωγή επαγγελματικού μάνατζμεντ σε όλο το δημόσιο τομέα, την ενίσχυση των ανταγωνιστικών αγορών (ιδιαίτερα στα προϊόντα), το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, την ενδυνάμωση των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών, και την αντιμετώπιση μακροπρόθεσμων προβλημάτων όπως είναι το ασφαλιστικό. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι η ανταγωνιστικότητα μας αφορά όλους, εργοδότες, εργαζόμενους και συνταξιούχους, αφού όλοι ωφελούμαστε από τον πλούτο που παράγει μια ανταγωνιστική οικονομία.
3. Πρέπει να ενισχυθούν με αρμοδιότητες, πόρους και προσωπικό όλες οι ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές.
4. Πρέπει να επιδιωχθούν συνεργασίες δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος σε επιλεγμένα πεδία και με αποκλειστικό στόχο τη βελτίωση της ποιότητας και την πτώση του κόστους των δημόσιων αγαθών.
5. Πρέπει να αποφασισθούν οι τομείς της αγοράς που θα καλύπτονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να εισαχθούν έλεγχοι, πιστοποίηση και αξιολόγηση. Τα χρήματα πρέπει να ακολουθούν τον χρήστη κι όχι να ‘πετιούνται’ αδιάκριτα στον φορέα παροχής δημοσίων υπηρεσιών. Η υπηρεσία ή ο δημόσιος οργανισμός που εξυπηρετεί καλύτερα τον χρήστη, πρέπει και να ανταμείβεται ώστε να έχει κίνητρο περαιτέρω βελτίωσης των υπηρεσιών. Τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και τα νοσοκομεία πρέπει να είναι οι πρώτες εφαρμογές.
6. Απαιτείται εισαγωγή αρχών επαγγελματικού μάνατζμεντ σε όλο το δημόσιο τομέα. Οι επικεφαλής δημόσιων οργανισμών πρέπει να είναι δοκιμασμένα στελέχη της αγοράς.
7. Χρειάζεται επιβολή και τήρηση αξιοκρατικών κριτηρίων στις προσλήψεις στο δημόσιο. Η εισαγωγή της συνέντευξης είναι ορθή, μόνο που πρέπει να συνοδεύεται από αποδεδειγμένα αξιοκρατικές διαδικασίες και πιστή εφαρμογή της επαγγελματικής και χρηστής διοίκησης.
8. Σχετικά με την ανεργία πρέπει να υπάρξουν ειδικές φορολογικές ελαφρύνσεις στις εταιρίες που απασχολούν νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.
9. Απλοποίηση με κάθε τρόπο του φορολογικού συστήματος. Να τεθεί τέλος στη διαπραγμάτευση εφοριακού και επιχειρηματία. Αντικειμενικοποίηση του συστήματος.
10. Ενσωμάτωση της τεχνολογίας, όχι μόνο για καλύτερη απόδοση, ποιότητα και παραγωγικότητα, αλλά και για την πάταξη της διαφθοράς.
11. Αξιοκρατία. Η έννοια της αξιοκρατίας έχει εκλείψει στο χώρο του Δημόσιου Τομέα. Υπάρχει άμεση ανάγκη επαναφοράς της αξιοκρατίας ως βασικού παράγοντα για την εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων, την αμοιβή τους, την ανάληψη καθηκόντων, την ανάθεση ευθυνών. Και, βέβαια, η αξιοκρατία πρέπει να συνοδεύεται με την ανάλογη ανταμοιβή.
12. Απαιτείται καταγραφή και επανεξέταση των διαδικασιών που εφαρμόζονται σε ένα οργανισμό ή μια υπηρεσία με στόχο την απλούστευση και την καλύτερη απόδοση. Αυτό πρέπει να γίνει από στελέχη που έχουν περάσει από ειδική εκπαίδευση σε συνεργασία με τους υπαλλήλους που απασχολούνται στην Διεύθυνση ή Τμήμα, καθώς γνωρίζουν καλύτερα τις όποιες δυσλειτουργίες του συστήματος και μπορούν να προτείνουν πρακτικές λύσεις. Αυτοί που θα εκπαιδευθούν θα έχουν ως στόχο να «βγάλουν» από τους εργαζόμενους τις σωστές προτάσεις, να ελέγξουν τις επιπτώσεις στο σύνολο του Οργανισμού και να φροντίσουν για την εφαρμογή των νέων διαδικασιών. Σε κάθε «Οργανισμό» πρέπει να υπάρχει ένας υπεύθυνος που θα εξασφαλίσει την καλύτερη εφαρμογή του προγράμματος και τα καλύτερα αποτελέσματα. Η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών και ιδιαίτερα της μηχανοργάνωσης είναι η μεγάλη ευκαιρία για την εφαρμογή του προγράμματος αυτού. Αλλιώς, τα νέα συστήματα θα επαναλαμβάνουν τα σημερινά λάθη.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

1. Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στην άμεση απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων. Υπάρχει πλήθος διατάξεων που περιορίζουν τον ανταγωνισμό, αυξάνουν τις τιμές και τελικά πλήττουν τον απλό φορολογούμενο και καταναλωτή, εις όφελος συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σχεδιάσει συνολικά την απελευθέρωση των επαγγελμάτων αυτών πριν το 2007 ή το 2009, οπότε θα ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα κατ’ επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτό τον τρόπο θα χτυπηθεί και η ακρίβεια που πλήττει κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα.
2. Οι ρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από την κυβέρνηση για τις αγορές εργασίας είναι στη σωστή κατεύθυνση. Η εμπειρία, όμως, έχει δείξει ότι η αύξηση του κόστους των υπερωριών δεν έχει οδηγήσει σε νέες προσλήψεις στελεχών και υπαλλήλων. Κι αυτό γιατί, στην πράξη, τόσο τα υψηλόβαθμα όσο και τα χαμηλόβαθμα στελέχη, δέχονται να εργαστούν περισσότερο, χωρίς αμοιβή πολλές φορές, με αντίτιμο είτε τη σταδιοδρομική άνοδο στην εταιρία είτε τη διατήρηση της θέσης απασχόλησης. Στην πραγματικότητα, η ιδιωτική αγορά εργασίας είναι ήδη πολύ πιο ανταγωνιστική απ’ ότι δείχνουν τα επίσημα στοιχεία. Στο βαθμό, πάντως, που κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, η καλή λειτουργία των αγορών προϊόντων θα έκανε ακόμη πιο αποδοτική και ανταγωνιστική την αγορά εργασίας. Άρα, προτεραιότητα πρέπει να έχει, στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης η απελευθέρωση των αγορών προϊόντων, η οποία με τη σειρά της θα ‘διορθώσει’ αρκετές από τις όποιες στρεβλώσεις παρατηρούνται στις αγορές εργασίας.
3. Σημαντική είναι, για τους ίδιους λόγους και η απελευθέρωση αγορών προϊόντων. Η ακρίβεια, σε πολλές περιπτώσεις, έχει τις αιτίες της στην κακή λειτουργία πολλών αγορών, γεγονός που επιβαρύνει ιδιαίτερα τις τιμές και ‘τροφοδοτεί’ άδικα τα κέρδη αυτών που κερδοσκοπούν εις βάρος ανυποψίαστων, πολλές φορές, καταναλωτών. Απελευθέρωση κλειστών αγορών προϊόντων. Στην κατεύθυνση αυτή σημαντικό ρόλο πρέπει να παίξει η Επιτροπή Ανταγωνισμού η οποία σωστά ενισχύεται με αρμοδιότητες και επιστημονικό προσωπικό. Θα χτυπηθεί έτσι η ακρίβεια στα αγαθά.
4. Άκρως σημαντικό, επίσης, είναι να ενισχυθεί περαιτέρω με αρμοδιότητες και πόρους η Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς στην ελληνική αγορά διαπιστώνονται πλήθος παραβάσεων και κακών πρακτικών στον ανταγωνισμό.
5. Για σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας χρειάζεται συναίνεση των Κοινωνικών Εταίρων. Μια τέτοια προσπάθεια δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα αν δεν υποστηρίζεται από τους κοινωνικούς εταίρους και την κοινωνία γενικότερα.

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

1. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις. Οι επενδύσεις μπορούν να γίνουν από Έλληνες επιχειρηματίες και από το εξωτερικό (Άμεσες Ξένες Επενδύσεις).
2. Για την προσέλκυση Επενδύσεων απαιτείται η διαμόρφωση σταθερού ελκυστικού περιβάλλοντος. Όχι μόνο δεν έχουμε ελκυστικό περιβάλλον, αλλά έχουμε δημιουργήσει αποτρεπτικό περιβάλλον. Η πολυνομία, η γραφειοκρατία, οι τοπικές κοινωνίες, η παροχή υπηρεσιών σε ρυθμούς χελώνας είναι μερικοί από τους λόγους γι’ αυτό.
3. Πρέπει να γίνει:
• Επιλογή των τομέων όπου διαθέτουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα
• Προβολή και ενίσχυση των τομέων αυτών
• Διαμόρφωση συγκεκριμένης στρατηγικής για την προσέλκυση επενδύσεων
• Δημιουργία συνθηκών που υποστηρίζουν την προσέλκυση κεφαλαίων
• Άρση των αντικινήτρων (νομοθεσία, γραφειοκρατία κλπ) και, κυρίως,
• Οργανισμός που θα συντονίζει και θα έχει την ευθύνη της όλης προσπάθειας και της επίτευξης συγκεκριμένων μετρήσιμων στόχων.

ΤΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΑΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

1. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας δίνει δυνατότητες να καταστεί η χώρα μας κέντρο των επιχειρηματικών σχέσεων του υπόλοιπου κόσμου με τις χώρες των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, των παραευξείνιων χωρών και της Αφρικής.
2. Σημαντικότερη πλουτοπαραγωγική πηγή της Ελλάδας το ανθρώπινο δυναμικό της. Έχει αποδειχθεί στην πράξη το εμπορικό δαιμόνιο και οι έμφυτες ικανότητες των Ελλήνων.
3. Σημαντικότατο πλεονέκτημα είναι ακόμα το υψηλό επίπεδο των μάνατζερ, λόγω σπουδών και εργασίας στο εξωτερικό και εργασίας σε ξένες εταιρίες στην Ελλάδα. Επίσης, η πείρα που έχουν ήδη αποκτήσει οι Έλληνες επιχειρηματίες και μάνατζερ στις Βαλκανικές χώρες μπορούν να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε Έλληνες ή ξένους επενδυτές που θέλουν να επενδύσουν στην περιοχή αυτή.
4. Οι τομείς στους οποίους έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα και στους οποίους πρέπει να επενδύσουμε ή να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών είναι ο Τουρισμός, η Ναυτιλία και η Ενέργεια. Τομείς που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν είναι η Παιδεία, η Υγεία και η Τεχνολογία/Πληροφορική.
5. Τα πλεονεκτήματα πρέπει να προβληθούν ανάλογα, καθώς και να γίνει αξιοποίηση της πετυχημένης διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ - ΠΑΙΔΕΙΑ

1. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχτεί στο χαμηλό κόστος του εργατικού της δυναμικού για να ανταγωνιστεί άλλες οικονομίες, είναι μονόδρομος η υιοθέτηση πολιτικών για την αναβάθμιση του επιπέδου στο οποίο υιοθετούνται, εφαρμόζονται και αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες και τη δημιουργία συνθηκών για την παραγωγή νέων τεχνολογιών και καινοτομιών, δηλαδή του ερευνητικού έργου που γίνεται στη χώρα μας.
2. Το ερευνητικό έργο στη χώρα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ανώτατη Παιδεία. Επομένως, απαιτούνται επενδύσεις στην Παιδεία, αλλά με περισσότερο ορθολογική χρησιμοποίηση των πόρων. Απαιτείται συσχετισμός των αναγκών της αγοράς με την παρεχόμενη παιδεία, βελτίωση του όλου συστήματος (σήμερα έχει δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία), αναβάθμιση και ανεξαρτητοποίηση των ΑΕΙ.
3. Απαιτείται επανασχεδιασμός της παρεχόμενης παιδείας σε όλες τις βαθμίδες.
4. Απαιτείται αυστηρότερη αντιμετώπιση των σπουδαστών/φοιτητών τόσο κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις (που θα πρέπει να καταργηθούν όταν τα Ανώτατα Ιδρύματα αποκτήσουν τη δυνατότητα να επιλέγουν αυτά τους νέους φοιτητές), όσο και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Οι «αιώνιοι» φοιτητές ή οι φοιτητές που δίνουν εξετάσεις για το πτυχίο ενώ «χρωστούν» μαθήματα του πρώτου έτους δεν θα πρέπει να υπάρχουν.
5. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερα Πανεπιστήμια, χρειαζόμαστε καλύτερα. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερους φοιτητές, χρειαζόμαστε καλύτερους αποφοίτους. Αποφοίτους που χρησιμοποιούν τη γνώση και συμβάλλουν σημαντικά στην παραγωγική διαδικασία.
6. Τα ποσά που προβλέπονται για την Παιδεία πρέπει να αυξηθούν πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε.
7. Πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για επαναπατρισμό Ελλήνων που εργάζονται στα Πανεπιστήμια ή σε Ερευνητικά και Επιστημονικά Κέντρα του εξωτερικού και, βέβαια, η αξιοποίησή τους.
8. Τέλος, απαιτείται ειδικό πρόγραμμα για τη χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών από τους πολίτες και κυρίως τους νέους. Στην εποχή της γνώσης και της τεχνολογίας δεν μπορούμε να είμαστε ουραγοί στη χρήση πληροφορικής, στη χρήση του INTERNET.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

1. Όσα ειπώθηκαν μέχρι τώρα μοιάζουν να ζητάμε τα πάντα από το κράτος. Το κράτος, όμως, δεν θα μπορέσει να πετύχει πολλά πράγματα αν δεν βοηθήσουν όλοι όσοι μετέχουν σε παραγωγικές δραστηριότητες. Και πρώτες οι υπάρχουσες επιχειρήσεις.
2. Η Οικονομική ανάπτυξη πρέπει να βασιστεί στη διαμόρφωση στρατηγικής εξωστρέφειας βασισμένης στο εξωτερικό εμπόριο παράλληλα με ανταγωνιστικές συνθήκες στην ελληνική αγορά.
3. Χρειάζονται καινοτόμες ιδέες στην παραγωγή και την επιχειρηματική διαχείριση, προϊόντα ποιότητας, διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, εισαγωγή και χρήση νέων τεχνολογιών, εξειδικευμένο προσωπικό και ελαστικότητα στην αγορά εργασίας.
4. Οι Ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να είναι κάποιου μεγέθους για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν στα Βαλκάνια και στις Μεσογειακές χώρες.
5. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην ποιότητα των προϊόντων και των παρεχομένων υπηρεσιών.
6. Ακόμα, οι Ελληνικές Εταιρίες πρέπει να εφαρμόσουν κανόνες Εταιρικής Διακυβέρνησης, κανόνες σεβασμού προς τους stakeholders, την κοινωνία και το περιβάλλον.
7. Στο στόχο αυτό πρέπει να βοηθήσουν οι φορείς που εκπροσωπούν τις επιχειρήσεις, Σύνδεσμοι, Σύλλογοι, Επιμελητήρια κλπ.